Thursday, October 28, 2010


Aku rasa benci bila tengok manusia yang penipu atas dunia ni.
Serius. Aku tak tipu. Hha

Manusia memang selalu duduk dalam dunia yang kepuraan.
Itu yang aku tahu. Sememangnya.
Kalau tak macam mana nak hidup.
Kau kena setuju cakap aku.

Kepura-puraan lumrah.
Paling senang maksud yang aku nak cakap Hipokrit.

Ada yang orang cakap kat aku yang Hipokrit tu lumrah manusia.
Yang membezakan antara kau buat dengan bersebab atau tak.

Maksudnya disini kau kutuk belakang ke tidak.
Atau menjadi 'lalang'.
Ahh itu semua lumrah hidup.

Ada cerita, begini.
Dia ingin berbuat baik, baik seperti menolong manusia lain.
Tapi disalah erti sebab apa yang dia tolong tu lagi menyusahkan orang tersebut.
Maksudnya yang ingin menolong tadi bukan menolong, lagi menyusahkan.
Tapi orang dah tolong. So apakatakau berterima kasih saja kan.
Okay, faham.
Aku tak faham.

Itu lumrah. Lumrah hidup. Lumrah manusia. Lumrah kejadian.
Hidup seperti pinggan, tiada penghujung dan menamatnya
*kira boleh terima kan aku punya perumpaan.

Tapi hidup masih ada mati.
Kita hidup untuk kita mati.

Shit.

Aku dah keliru apa yang aku nak sampaikan.
Kalau kau ketawa, aku sambung ketawa.
Kira aku tak lah sekejam kau.
Tapi mungkin satu hari nanti.

Ahhh apa aku merepek ni,
Okay terus terang aku sakit hati lagi pasal
orang menipu dan kena tipu, e jangan lah menipu.
Dia tipu sunatlah julia.
*okay aku sedapkan hati sendiri.
macamlah kau sendiri tak pernah tipu.
Ahh jangan nak tipu kau tak pernah tipu




























































; aku rindu dia, dia tak reply msg aku pun. Hish kesian.
apa yang kepala otak ni keluar 9.18pm